معرفی کتاب را در آپارات ببینید (+)

معرفی کتاب از تریبون نمازجمعه (+)

معرفی کتاب از تریبون نمازجمعه (+)

معرفی کتاب را اینجا ببینید (+)

غدیر بود. رفتیم پیشانى اباذر را ببوسیم و بگوییم: «برادر! عیدت مبارک» پیشانیش از آفتاب ربذه سوخته بود!
به «ابن سکیت» گفتیم «على». هیچ نگفت، نگاهمان کرد و گریست. زبانش را بریده بودند!!
خواستیم دست هاى میثم را بگیریم و بگوییم «سپاس خداى را که ما را از متمسّکین به ولایت امیرالمؤمنین قرار داد» دست هایش را قطع کرده بودند!
گفتیم: «یک سیدى بیابیم و عیدى بگیریم» سّیدى! کسى از بنى هاشم. جسدهاشان درزِ لاى دیوارها شده بود و چاه ها از حضور پیکرهاى بى سرشان پر بود! زندانى دخمه هاى تاریک بودند و غل هاى گران بر پا، در کنج زندان ها نماز مى خواندند.
فقط همین نبود که میان بیابان بایستد، رفتگان را بخواند که برگردند و صبر کند تا ماندگان برسند. فقط همین نبود که منبرى از جهاز شتران بسازد و بالا رود، صدایش کند و دستش را بالا بگیرد، فقط گفتن جمله ى کوتاه «على مولاست» نبود. کار اصلاً اینقدرها ساده نبود. فصل اتمام نعمت، فصل بلوغ رسالت. فصل سختى بود.
بیعت با «على» (علیه السلام)  مصافحه اى ساده نبود. مصافحه با همه ى رنج هایى بود که براى ایستادن پشت سر این واژه ى سه حرفى باید کشید. ایستادن پشت سر واژه اى سه حرفى که در حق، سخت گیر بود. این روزها ولى همه چیز آسان شده است. این روزها «على مولاست» تکه کلامى معمولى و راحت است.

📚 از کتاب «خدا هم خانه دارد»، نوشته فاطمه شهیدی، نشر معارف

📝 آری! قصه، حکایتِ سادۀ زبان به "أشهد أنّ علی ولی الله" چرخاندن نیست؛  نه دیروز ساده بود و نه امروز ساده است حکایت ِ ابدی و ازلی ِ "حصن ِ حصین ولایت"

telegram.me/msahaf

علامه طباطبایی در تفسیر المیزان در ذیل آیه‌ 200 از سوره آل‌عمران درباره دموکراسی می نویسند:

دموکراسی بعینه همان دیکتاتورى شاهى است که در اعصار گذشته وجود داشت. چیزى که هست، اسمش عوض شده و آن روز استبدادش مى‏ گفتند و امروز دموکراسی‌اش مى‏ خوانند. بلکه استبداد و ظلمِ دموکراسى بسیار بیشتر است. آن روز اسم و مسما هر دو زشت بود، ولى امروز مسماى زشت‏تر از آن، در اسمى و لباسى زیبا جلوه کرده. یعنى استبداد با لباس دموکراسى و تمدن که هم در مجلات مى‏خوانیم و هم با چشم خود مى‏بینیم چگونه بر سر ملل ضعیف مى‏ تازد و چه ظلم‏ها و اجحافات و تحکماتى را درباره‌ی آنان روا مى‏دارد.

► پ.ن: 15 سپتامیر روز جهانی دموکراسی بود! از نگاه غرب، دموکراسی فقط وقتی خوب است که نتیجه آن به نفعشان باشد. این می شود که وقتی نتیجه به کامشان نباشد به آن جامه بی قواره دیکتاتوری می پوشانند و با 8 ماه آشوب ِ فتنه گران و اردوکشانِ خیابان هم صدا و همراه می‏ شوند. یا وقتی نام بشار اسد از صندوق های رأی بیرون می آید، بر طبل ِ اقلیت می کوبند که بشار باید برود!
کودتا برای به قدرت رسیدن رضاخان، کودتا علیه دولت مصدق و بسیاری مصادیق ریز و درشت دیگر که خود ِ دموکراسی را هم به گاوگیجه می اندازد!!

telegram.me/msahaf

معرفی کتاب را اینجا ببینید (+)

تکنولوژی نسبتا جدید «واقعیت افزوده» یا Augmented Reality زیاد نیست که وارد ایران شده و در صنایع مختلف مورد استفاده قرار گرفته است.
خوب میدانیم که استفاده از تکنولوژی به عنوان ابزاری برای روزآمد کردن اهداف و برنامه ‏های کلان فرهنگی و نیز کمکِ ابزاری در مسیرِ فرهنگسازی و گفتمان‏سازیِ مسائل و موضوعات گوناگون خاصه در عرصه فرهنگ، ضروری است.
تکنولوژی «واقعیت افزوده» در صنعت نشر هم توسط برخی از ناشران مورد استفاده قرار گرفته؛ اما متاسفانه در بین مخاطبان ناشناخته مانده و اصلا از وجود چنین کتاب‏هایی که دارای تکنولوژی واقعیت افزوده هستند، اطلاع ندارند. حال آنکه این تکنولوژی به دلیل جاذبه ‏های بصری اش، ابزار مناسبی برای ترغیب و ترویج کتابخوانی خاصه در میان کودکان است.

♦ پیشنهاد می کنم ناشران و دست اندرکاران حوزه نشر در مسیر ترویج فرهنگ کتابخوانی، این فناوری جدید را به طور جدی در حوزه نشر کتاب بومی سازی کنند و در تولید و نشر کتابها، بخصوص در حوزه کتابهای کودک و نوجوان مورد استفاده قرار دهند.

► نمونه ای از استقاده از این تکنولوژی در کتابهای رنگ آمیزی کودک را در لینک زیر می توانید ببینید:
http://bayanbox.ir/info/255872240657453130/AR

telegram.me/msahaf

این کتاب علاوه بر اینکه نکات کاربردی در امر ازدواج را در بردارد، سپهر معرفتی این امر مقدس را نیز مشتمل شده است. در واقع ترکیب توأمان دو حوزه معرفتی و کاربردی، این کتاب را شاخص و بارز کرده است.

علاوه بر این، ارجاع رهبر انقلاب به سیره پیامبر و ائمه معضومین، در زمینه‏ فرآیندهای ازدواج (مهریه، جهیزیه، جلسه عقد، تشریفات و...) خاصه سیره ممتاز ازدواج حضرت امیر(ع) و فاطمه زهرا(س)، از دیگر خصوصیات این کتاب است.

معرفی کتاب از تریبون نماز جمعه (+)

واقعیت این است که بازی‏های رایانه‏ ای جهان پیرامون ما را تسخیر کرده. اما به جای فرار و انزوا، باید با آگاهی نسبت ظرفیت ها، فرصت‌ها و تهدیدات این رسانه نوظهور، راه‏‌هایی برای حفظ فرهنگمان و مصون نگاه داشتن فرزندانمان از خطرات آن داشته باشیم.

📌 دیشب (7 شهریور95) در بخش گفتگویِ برنامه «همیشه خونه» که هر شب از ساعت 21 تا 22 از شبکه آموزش پخش می‏شود، در خصوص بازی‏های رایانه‏‌ای با آقای مهندس محسن ظریف، عضو هیات مدیره خانه بازی‏‌های رایانه‌ای، گفتگوی کوتاهی کردم.
ماهیت اثرگذاری بازی‏‌های رایانه‏‌ای، نقاط مثبت و منفی این بازی‏‌ها، جایگزین‌ها و راه‌‏هایی برای بهبود استفاده از این بازی‏‌ها و استفاده از بازی‏ های بومی و رده‌‏بندی‏‌شده‏‌ی سنی و... موضوعاتی بود که سعی کردیم در فرصت اندک برنامه به آن بپردازیم.

✅ فیلم برنامه دیشب را می توانید در لینک زیر ببینید:
http://www.aparat.com/v/7vjW5

telegram.me/msahaf

برای دیدن تصویر در اندازه واقعی روی آن کلیک کنید

مرحوم دکتر صادق طباطبایی مترجم کتابهای نیل پستمن در مقدمه کتاب «زوال دوران کودکی» (صص 9 و 10) به نکته جالبی درباره واژه «کودک» اشاره می‏کند:

من در هیچ یک از زبانهای اروپایی برای واژه فارسی «کودک» و عربی «طفل» معادلی نیافتم. این دو واژه، دوران معینی را بیان می‏ کنند که حدفاصل میان شیرخوارگی و آمادگی برای دبستان می باشد. در حالیکه واژه های child (انگلیسی) و Kind  (آلمانی) و  Infants(لاتین)، گرچه به کودک نیز اطلاق می گردد، ولی در اصل به معنای «فرزند» است. آیا دلیل این امر را می‌توان فقدان نهاد «کودکی» یا «طفولیت» به عنوان یک پدیده اجتماعی و فرهنگی در مغرب زمین دانست؟

telegram.me/msahaf

معرفی این کتاب را از اینجا ببینید

🔻یک:
اصولا وقتی شناخت نسبت به یک مقوله اندک باشد، نوع مواجهه با آن به طرز طنزآمیزی تنزل می‏کند:
مانند نوع مواجهه یکی از نهاد‏ها با بشقابک های خانمان‏سوز ماهواره!
 به قول سید مرتضی آوینی در کتاب رستاخیرجان (صص 128 و 129):
... ماهواره دارد می آید ... تکلیف ویدئو را آن وقت می بایست روشن می کردیم که ویدئو شهرهای کشور ما را تسخیر نکرده بود... ما باید بدانیم در چه دنیایی زندگی می کنیم و با توجه به این واقعیت ها، راههایی برای حفظ فرهنگ خودمان و مبارزه با غرب پیدا کنیم. با فرار کردن و انزوا گرفتن و دیوار به دور خود کشیدن که مسئله ما حل نمی شود...این واکنش تا آنجا سازگار است که بتوان از منطقه خطر فاصله گرفت. وقتی طوری در محاصره خطر واقع شویم که دیگر امکان فرار کردن وجود نداشته باشد، باید جنگید و محاصره را شکست...
🔘 و یا به مانند گشت های ارشاد و ماجراهای خودش و یا به مانند اوضاع و احوال عرصه ی حوزه کتاب و کتابخوانی، از نشر کتاب گرفته تا ممیزی و توپ را در زمین دیگران انداختن هایِ معهودِ مدیرانش!

🔻دو:
آمار و ارقام و گزارش ها و نمودارهای مدیران، ظاهری پرطمطراق از اقدام و عمل ِ به هنگام را در عرصه های فرهنگی و اجتماعی و سیاسی نمایان می کند، حال آنکه آنچه در زیرپوست جامعه در حال وقوع است و مردم آن را حس می کنند، با بیلان کاری مدیران تفاوت های قابل تاملی دارد.

✅ این می شود که رهبر انقلاب از ولنگاری فرهنگی می گویند. این می شود که فکر کردن به حوزه کتاب و کتابخوانی، قلب ایشان را به درد می آورد...

🚫 دمای حسی و واقعی و ملموسِ جامعه با دمای ایستگاههای هواشناسی مدیران در عرصه های فرهنگی و اجتماعی فاصله عمیقی دارد؛ و به نظر می رسد تا سیاست زدگی و تعصبات کورکورانه حزبی و جناحی از «اقدام و عمل» مدیران فاصله نگیرد، حال و هوای عرصه های مختلف جامعه مان خوب نمی شود...

telegram.me/msahaf

این شبهه و ایراد در بین مخاطبان (فرقی نمی کند مخاطبان عام یا خاص) وجود دارد که چرا تقریظات رهبری پس از گذشت چندین سال از نوشتن آن، رونمایی می‏شوند. به نظرم جواب ساده است.
تقریظ‌نگاری رهبر انقلاب بر کتاب‌هایی با موضوعات خاص را می‌توان حاکی از نفوذپذیر بودن فرهنگ خاصه حوزه نشر و کتاب در این بخش‏ها دانست. رویه‌ای هدایتگرانه که اولا مسئولان و مدیران فرهنگی را متوجه ثقل خلاء‌های فرهنگی می‌کند و ثانیا جامعه را به سمتی می‌کشاند که مشتاق خواندن این کتاب‌ها شوند. از همین رو علاوه بر بُعد ترویجی و مشوقانه تقریظ رهبری براین کتاب ها، می‌توان این اقدام را تقریظی استراتژیک و انگشت راه‌نُمای رهبری به سوی خلاءهای فرهنگی جامعه خاصه در حوزه نشر کتاب دانست.
رونمایی از تقریظ «تن تن و سندباد» پس از 22 سال را باید از همین نگاه، دید. چراکه امروز کتاب‏های حوزه کودک از خلاء محتوایی عمیقی رنج می‏برد. هجوم کتاب‏های ژانر وحشت، القای سبک زندگی و ارزش های غربی و خیل عظیم کتابهای ترجمه ای در نشر ِ امروزِ کتاب کودک، نیاز جامعه به رجوع به کتاب‏هایی با غنای محتوایی و آموزشی بالا و متناسب با فرهنگ و باورهای بومی و اسلامی را ایجاب می‏کند.
و یا رونمایی از تقریظ «دختران آفتاب» پس از 10 سال نیز متضمن چنین نگاهی است. لذاست که حسب شرایط و مقتضیات و بزنگاه های جامعه، این تقریظات رونمایی می شوند.

✅امروز در مسیر تمدن سازی نوین اسلامی، کودک طرازِ این تمدن، نیازمند خوانش چنین کتاب‏هایی است.

telegram.me/msahaf

به بهانه رونمایی از تقریظ مقام معظم رهبری بر کتاب «سندباد و تن تن»

رهبر معظم انقلاب درباره کودک می‏فرمایند:

این است که ما در درجه‌ى اول باید به ساختن و پرداختن شکل روحى کودکانمان اهتمام بورزیم. اگر توانستیم هویت انسانى این کودک را از آغاز کودکى شکل بدهیم و خلقیاتى را در آن به وجود بیاوریم، این براى همیشه به درد خواهد خورد. عوارضى وجود دارد، معمولاً این عوارض اخلاقیات را تحت تأثیر قرار میدهد؛ اما اگر چنانچه شخصیت کودک از آغاز ساخته شد و شکل گرفت، تأثیرات عوارض کمتر خواهد بود و عوامل کمک کننده هم در بین راه کمک خواهد کرد.[1]

نویسنده ما باید درک عمیقی از کودک داشته باشد. باید بداند که این کتاب را، این داستان را، این شعر را برای چه نوع کودکی قرار است بنویسد. آیا یک کودک معمولی است مثل سایر کودکان جهان؟ آیا کودکی است که در یک جامعه ای مانند سایر جوامع قرار است رشد کند و زندگی کند و آخر سر هم از دنیا برود؟ یا کودکی است که وظایف و ماموریت‏های ویژه‏ای در آینده دارد؟ در جامعه ای قرار است زندگی کند که اهداف متعالی دارد و قرار است اتفاق‏های مهمی در آن بیفتد؟ جامعه ای که قرار است یک تمدن نوین در جهان تاسیس کند، جامعه ای که با ظهور حضرت حجت(عج) پایگاه اتفاقات مهم در جهان می‏شود.

در حال حاضر با توجه به حرکت پرشتاب انقلاب اسلامی به سمت ایجاد تمدن نوین اسلامی،  باید در ساختار فرهنگ که مطلوب این تمدن باشد (هم به لحاظ تغذیه و خوراک و هم به لحاظ ترمیم ساختار) به دنیال راه میان‏بر باشیم. کودکان این راه میان‏بر هستند. برای این منظور هم ابزارهای مختلفی داریم. رسانه‏های جمعی و عمومی و مدرسه، خانواده و .... یکی از این ابزارها که ماندگاریش در جان و روح کودک بیشتر است، کتاب است. اصالتا ذات کتاب ماندگاری است. رسانه هایی مانند تلویزیون با پروپاگاندای رسانه ای و هجمه ای از تبلیغات که به جان و روح کودک می ریزد او را به یک سردرگمی عمیق و تزلزل هویتی و در نهایت هویت زدایی می‏رساند.

همانطور که حضرت آقا هم می‏فرمایند «کودکان سرمایه های ارزشمند جامعه هستند»، باید مورد توجه شدید قرار بگیرند. اما به راستی وضعیت موجود در حوزه «نشر کتاب کودک» چنین نگاهی به «سرمایه ارزشمند جامعه» دارد؟

کودک طراز تمدن نوین اسلامی با تلویزیون یا کتاب؟!!

نقطه‌ی عطف تربیت یک انسان در دوران کودکی او شکل می‌گیرد. بنابراین باید فکر کنیم که چگونه می‌توانیم یک کودک را بالنده پرورش دهیم. در اولین گام باید توقعمان را از «کودک طراز» مطابق با الگوی اسلامی ـ ایرانیِ پیشرفت مشخص کنیم 

باید تعریفی جامع الاطراف از «کودک طراز» داشته باشیم. کودکی که قرار است در ساختن یک تمدن نوین دخیل باشد، و یا اصلا قرار است در این تمدن نوین قرار بگیرد چه ویژگی باید داشته باشد؟ بالتبع باید ویژگی‏هایش متناسب با ویژگی‏های این تمدن اسلامی باشد. «اندیشه‌ورزی»، «شادابی و امید» و «معنویت» یک کلیت منسجمی را در شخصیت کودک شکل خواهد.

به قول نیل پستمن در کتاب «زوال دوران کودکی»:

 «دوران کودکی یعنی جهان تصورات و تخیلات و دنیای احساسات و اندیشه کودک» .[2]

به همین دلیل کتابهای کودک باید بر پایه شناخت کامل از  این دنیای کودکانه نوشته شود. اما واقع امر این است که امروز کتاب و کتابخوانی در حوزه کودک آنچنان که شایسته کودک طراز تمدن نوین اسلامی است اتفاق نیفتاده است.

این بی توجهی عمیق باعث می شود که رسانه هایی چون تلویزیون به صورت نرم اضمحلال هویتی برای کودک به ارمغان بیاورند و به باز به قول نیل پستمن در همان کتاب:

 کودک زمانی به انهدام و زوال کامل می‌رسد که از کودک و خردسال و حتی نوجوان، تنها موجودی با تمنیات و آرزوهای بزرگسالان باقی مانده و آنچه در ذهن و اندیشه او می‌گذرد، «رؤیای جهان بزرگسالان» باشد و بس. انسانی که از دوران شیرخوارگی با یک جهش پا به جهان بزرگسالان می‌گذارد[3].

یکی از اشکالات رایج در جامعه‌ی ما و نهادهای برنامه‌ریز این است که قبل از اینکه به زیرساختها و چارچوب و شاکله یک کار توجه کنند، به‌سرعت سراغ گزینه‌ی آخر، یعنی ترویج روش‌ها می‌رویم؛ روش‌هایی که بر هیچ مبنایی استوار نیست و به همین دلیل بعضاً ناهمسو است و کاربرد آنها منجر به نتایج متضاد می‌شود.

تا ما محتوای کتابها را غنی و متناسب با نیاز ِ روحی، جسمی و خُلقی کودک نکنیم، حالا هرچه هم تلاش کنیم کودک را کتابخوان کنیم، به نتیجه مطلوبمان نمی‏رسیم.

اینجاست که باید به خصوصیات کتاب کودک که همان حرف نیل پستمن در کتابش است، توجه کنیم. کتاب‏های کودک باید بگونه‏ای باشند که آن سه ویژگی که برای کودک طراز گفتیم، یعنی کودکِ اندیشه ‏ورز و شاداب و امیدوار و دارای ریشه‏ ها و عُلقه ‏های دینی و مذهبی در او تحقق پیدا کند. سادگی و غیر رسمی بودن زبان، عینیت، امید ونشاط، محیط مناسب برای زندگیِ ذهنی ِ کودکانه، و نیرودهندگی در تربیت و تقویت و پرورش روان و ذهن از جمله خصوصیات کتاب مطلوبِ کودکِ طراز تمدنی است.

رسیدن به این مهم عزم جدی و «اقدام و عمل» متولیان فرهنگ و فعالان حوزه کودک و نوجوان را می طلبد.

حرف بسیار است و تبیین دقیق تر این موضوع را در این مصاحبه  با نشریه کتاب شیرازه می توانید بخوانید.

منتشر شده در خبرگزاری مهر(+)

ممیزی کتاب ... کار بسیار مهمی است ... و دو مبنا وجود دارد که واقعاً باید انتخاب کرد. البته از منظر من، مطلب روشن است.

... یک مبنا، مبنای اصل ممیزی است؛ با این تفکر که نویسنده حق دارد حرف خودش را به گوش مخاطبان برساند و اگر شما نارحتید، بروید به مخاطب بگویید که نخواند، یا کتاب ضد این حرف را منتشر کنید که مثلاً گمراه نشود. من که نویسنده هستم، حقم این است که وقتی این کتاب را نوشتم، به هرکس که می‌خواهم، بدهم؛ یا هرکس می‌خواهد، بخواند.

مبنای مقابل این، آن است که می‌گوید وقتی دستگاهی ـ یعنی دولت ـ امور مردم را متکفل و متحمل شده است، مسؤولیت دارد که نگذارد فساد به جسم وجان مردم نفوذ کند. مثلاً فرض کنید کسی مایل است از ته دل هرویین بکشد و کسی هم این مادّه را دارد و می‌خواهد به او بفروشد. شخص خریدار می‌گوید شما چه کار دارید، من مزاجم قوی است و هرویین در من اثر نمی‌کند؛ یا اصلاً دلم می‌خواهد مزاجم ضعیف باشد، اما به کسی هم این هرویین را نخواهم داد و خودم می‌خواهم هرویین بکشم. دولت در این‌جا حقی یا ـ به تعبیر بهتر ـ مسؤولیتی دارد و آن،‌ مسؤولیتِ جلوگیری از تسری فساد در جسم و جان و فکر یکایک شهروندان است. این جزو یکی از وظایف دولت است؛ یعنی نمی‌تواند اجازه بدهد که انسانی، خود و استعداد و موجودیش را ـ که فقط هم متعلق به خود او نیست، بلکه متعلق به مجموعه‌ی این ملت و این کشور است ـ تضییع و فاسد کند.

 

فرض کنید یک نفر رمانی را با بیان جذابی می‌نویسد که این رمان، حقایق تاریخی را تحریف می‌کند و ممکن است هزاران خواننده را هم به طرف خود جلب نماید. می‌گوید به من اجازه دهید که این رمان را به داخل جامعه بفرستم، تا مردم آن را بخوانند. شما می‌بینید که اگر مردم این رمان را خواندند، ذهنشان نسبت به یک حقیقت تاریخی، دچار گمراهی خواهد شد. آیا حق خواننده ایجاب می‌کند که شما جلوی نشر این رمان را بگیرید یا نه؟

... مسئله فقط در حق نویسنده و گوینده منحصر نمی‌شود؛ بلکه حق بالاتری وجود دارد که آن، حق خواننده است. چرا می‌گوییم بالاتر؟ چون تعداد افراد بیشتر است. یک نفر نویسنده یک حق دارد؛ درحالی‌که هزاران خواننده، هزاران حق دارند؛ حق اینها باید رعایت بشود.

بیانات در دیدار با دست‌اندرکاران برگزاری هفته‌ی کتاب  1357/7/30

 

برای دیدن تصویر در اندازه واقعی روی آن کلیک کنید

برای دیدن تصویر در اندازه واقعی روی آن کلیک کنید

برای دیدن تصویر در اندازه واقعی روی آن کلیک کنید