حاج احمد متوسلیان یک جمله معروفی دارد که می‌گوید: «هر وقت پرچمت را در افق به زمین زدی برو بخواب»!
بعد من فکر می‌کنم آیا مدیران و مسئولان فرهنگی ما افق را یافته‌اند که چنین آسوده سربربالینِ راحتی می‌گذارند؟
درخت نخل برخلاف سایر درختان وقتی سرش را میزنند، میمیرد... حتی وقتی ریشه در خاک داشته باشد.. از این حیث مانند آدمی زاد می‌ماند این مخلوق خدا.
فرهنگ را هم می‌شود تشبیه به نخل کرد. که هر چند ریشه چندین هزارساله در خاک داشته باشد، اما اگر سرش سالم نباشد، میمیرد...
تشتت و موازی کاری و جزیره‌ای عمل کردن در اقدام فرهنگی و یارکشی‌های درون‌گروهی میان مایی که ادعای قرابت فکری و عملی با انقلاب و نظام داریم، نبود نظام معرفتی در اقدام فرهنگی، قرارگاهی عمل نکردن در کار فرهنگی، فقدان کار تشکیلاتی، بها ندادن یا کم بها دادن به توان و فکر جوان مومن انقلابی و بسیاری موارد دیگر، تبرهایی است در دستانمان که سر ِ نخل ِ فرهنگ را نشانه گرفته است و همه خشنودیم از این هرس فرهنگی و در انتظار باروری آن هستیم.
جمله حاج احمد متوسلیان شرحی است بر این تاکید عمیق رهبری که «در جمهوری اسلامی هر جا که قرار گرفته اید همانجا را مرکز دنیا بدانید و آگاه باشید که همه کارها به شما متوجه است.»
خواب ِ عمیق غفلتمان، کشیده‌های معروف حاج احمد متوسلیان را می‌خواهد که بیاید و بخواباند بر گوشِ جهالت و تغافلمان.. شاید و باز هم شاید، به خود آییم...