پی‌نوشت1: تعبیر «دُردانه‌ی خدا»، تأویل ِ «الوتر الموتور» است در زیارت عاشورا... دُردانه‌ی خدا، حسین(ع) ...
چرا که «وتر» را تک و تنها معنا می کنند و «موتور» را به کسی که تنها و بی‌بدیل است. «الوتر الموتور» اگرچه ممکن است به معنى کسى باشد که انتقام و خونخواهى از او نشده و تنها خدا می تواند انتقام خون او را بگیرد، اما به زبان خودمان همان دُردانه خداست؛ که مرحوم شیخ جعفر شوستری در کتاب خصایص الحسینیه (این کتاب با عنوان اشک روان بر امیر کاروان؛ در بازار کتاب موجود است) در همین ارتباط می‌نویسد:
از میان ائمه امام حسین علیه السلام یک ویژگی دارد که هیچ معصومی آن را ندارد. "والوتر الموتور" اشاره به آن یگانه بودن و دردانه بودنش دارد. همان طوری که تصریح شده در روایت پیامبر اکرم (ص)؛ آنگاه که خداوند خبر داد به شهادت حسین علیه السلام، پیامبر اکرم (ص) این موضوع را به ام سلمه گفت: بعد از ایشان از پیامبر سؤال می کند که: یا رسول الله! آیا امکانش است که از خداوند مسئلت کنی این مصیبت را از حسین علیه السلام بر طرف کند؟ حضرت می فرماید: اتفاقاً همین سؤال را کردم ولی خداوند فرمود که: "إنَّ له درجة لا ینالُها احدٌ من المخلوقین". "برای حسین(ع) بواسطهی این شهادت درجهای است که کسی از مخلوقین به آن درجه نمی رسند" این نشانگر اختصاصات خاص حضرت امام حسین (ع) است.
پی‌نوشت2: شنیدن بخش‌هایی از مثنوی عمان سامانی، با بغض ِ مردی که از صلابت و سختی ظاهرش، شاید نتوان به لطافت روح و دل‌ش پی برد، خالی از لطف نیست. ببینید و بشنوید و میان اشک‌هایتان برای ما هم دعا کنید.
مشاهده ویدئو (+)
